Maandag 28 oktober 2019, 9u00. 9 dappere spokenjagers melden zich aan bij het Fyxxilab voor de allereerste Halloween-week. Hun missie? Het lab omtoveren tot een echte griezelplek. Hun middelen? Een lab vol robots en andere programmeertools. Hun grootste inspiratie? De griezelige geschiedenis van het Gravensteen.
In dat Gravensteen nam een gids de kinderen immers mee op een uitgebreide rondleiding, doorspekt met merkwaardige weetjes en soms wel gruwelijke feiten die in en rond het Gravensteen hadden plaatsgevonden. Inspiratie genoeg voor een eigen griezelverhaal, dus, maar eerst waren er andere katjes te geselen, of beter gezegd: cookie cutters te ontwerpen. Ze doorliepen de eerste stappen van het 3D-ontwerpen met succes, met als resultaat een reeks 3D-geprinte spooky cookie cutters, helemaal in het teken van Halloween!
Op een vierdaags kamp valt er geen tijd te verliezen, en dus vlogen ze er de volgende dag meteen in. In de voormiddag werd er geprogrammeerd met micro:bit en Thymio, en in de namiddag werden de eerste verhaallijnen op papier gezet – uiteraard met een hoofdrol gereserveerd voor het gravenkasteel. Drie groepjes namen elk een deel van het verhaal voor hun rekening: ze brainstormden, tekenden, en schreven een mysterieuze saga bijeen over Jonas en Jozefien, een tweeling die tijdens het kamperen wakker wordt van een vreemd geluid. Op zoek naar de oorsprong ervan ontmoeten ze op hun weg allerlei bizarre figuren, zoals zombiekoning Johnny II, de vriendelijke mummie Bob, en een zwerm blubbermonsters, waar ze ternauwernood aan ontsnappen. Gelukkig blijkt alles achteraf maar een droom geweest te zijn… of toch niet?
Op woensdag heerste er in het lab dan ook een drukte van jewelste: stapels karton, meters crêpe-papier, en een PMD-zak vol witte ballenbadballen werden in sneltempo omgetoverd tot een oogballenrivier, grafzerken, en zelfs een heus kasteel – mét ophaalbrug! Er werden kostuums gemaakt voor de menselijke én de robotacteurs, en terwijl de eerste groep druk oefende met haar of zijn teksten, werd de tweede groep geprogrammeerd zodat ook zij hun rol konden spelen. De microbits zorgden voor sfeermuziek en oplichtende grafzerken, de Thymio-robots werden omgebouwd tot rondzwervende zombies, en de blubbermonsters werden vertolkt door BlueBots.
Maar wie denkt dat de kinderen hiermee genoeg hadden van maken, heeft het mis. Terwijl de lijm droogde en de robots alvast werden opgeladen, gingen ze aan de slag met bekertjes, stiften, en soldeerbouten. Trashbots zijn namelijk niet alleen leuk om te bouwen, je kan er ook prachtige kunst mee maken!
Donderdag was D-day, jammer genoeg met slechts 8 kinderen. De negende was immers ziek… Prompt werd besloten om mummie Bob te herdopen tot Maurice. Zo was hij er, tenminste in mummie-vorm, toch een klein beetje bij. En dan werden de laatste lijnen code afgewerkt, de laatste stukjes vilt gelijmd, en de laatste losse eindjes opgelost. Want die ophaalbrug, wie ging die ook alweer sluiten? Een Lego Mindstorm-robot, natuurlijk!
Links – De microbits op de grafzerken zorgden voor sfeerlichtjes én achtergrondmuziek. Rechts – De LEGO Mindstorms staan klaar op de ophaalbrug omhoog te takelen voor alle blubbermonsters (BlueBots) ontsnappen!
Links – Met wat crêpepapier, lijm, en ballonnen werden de zombies langzaam werkelijkheid.
Rechts – Tot leven kwamen de zombies pas echt toen ze Thymio-wieltjes kregen. Met enkele welgemikte lijnen code van de plaatselijke clown-mummie, doolden ze in geen tijd rond!
Vóór het oefenen werd er geoefend, na het oefenen werd er geoefend, en daarna werd er – voor de zekerheid – toch nog wat extra geoefend. En toen de eerste nieuwsgierige ouders binnenkwamen, werden die meteen terug naar buiten gestuurd: nog snel een laatste keer oefenen… Maar al dat oefenen gaf resultaat, want de ouders werden getrakteerd op een vlotte en vlekkeloze griezelvoorstelling waar hun haren van overeind gingen staan. Missie geslaagd? Het zal wel zijn!